প্ৰবন্ধ

এজাক কিন্‌কিয়া বৰষুণৰদগ্‌মগীয়া হ্নদয়ৰ বাহুবলতআমি প্ৰাতঃ ভ্ৰমণকাৰী বোৰেদৌৰা দৌৰি কৰিও থকা-সৰকা হলোকিযে বিলাই আমাৰ----মাজৰাতি সাৰ পাই দেখিলোতোমাৰ আঙুলিৰ ভাজবোৰআমাৰ বিছনাৰ তল পালেউপাই হীন হৈ ল’ৰা-ছোৱালী হালকজগাই বেলেগ এটা কোঠালীলৈ গলোকিন্তু উপাই নাইতোমাৰ আঙুলি কেইটাই আমাকমৰম কৰিহে এৰিলেততাতয়াকৈ সকলো সামৰি সুতৰিৰাইজে…

ভালে আছে নে বুলি নোসোধো আজিব্যস্ততাৰে ভৰা পথত হয়টো কেতিয়াবা,ক’ৰবাত আপোনাক লগ পোৱাৰ হেঁপাহ পুহি ৰাখিছোঁ মইবৈ যোৱা সময়ৰ সোঁ মাজত অকস্মাতে অজানিতেই৷ ৷কুশলে থাকিব সদায় আপুনি একেদৰেইমানু্হৰূপী দানবৰ পৰা নিজক বচাই৷ভিৰৰ মাজত হেৰাই যোৱা খবৰৰ দৰেহেৰাই যাবলৈ নিদিব নিজক…