ধাৰাবাহিক উপন্যাস

আঘোণ মহীয়া পুৱতি নিশাকুঁৱলীয়ে ভেটিছে মোৰ পদূলি৷নিয়ৰৰ মুকুতাই গাঁঠিছেদূবৰিত মালাধাৰী৷ চৌদিশ ধুঁৱলী কুঁৱলীভালকৈ একোৱে মনিবনোৱাৰি৷দূবৰিৰ নিয়ৰে দুভৰি তিয়াইছে;পৰিছে দেহমন শাঁত৷ লাগে লাহে উদয়মানতৰুণ অৰুণৰ কাঁচিয়লি ৰ’দেনিয়ৰৰ কণিকাক কৰিছেআঘাত৷সেউজীৰ বুকুত সোণবৰণীয়া ধান৷ জাকে জাকে পথাৰত দাৱনিৰখিলখিলনিকেচ্ কেচ্ কাচি নচোৱাইজুৰিছে যেন সুৰৰ…

ভালে আছে নে বুলি নোসোধো আজিব্যস্ততাৰে ভৰা পথত হয়টো কেতিয়াবা,ক’ৰবাত আপোনাক লগ পোৱাৰ হেঁপাহ পুহি ৰাখিছোঁ মইবৈ যোৱা সময়ৰ সোঁ মাজত অকস্মাতে অজানিতেই৷ ৷কুশলে থাকিব সদায় আপুনি একেদৰেইমানু্হৰূপী দানবৰ পৰা নিজক বচাই৷ভিৰৰ মাজত হেৰাই যোৱা খবৰৰ দৰেহেৰাই যাবলৈ নিদিব নিজক…