আঘোণ : ঋতুপৰ্ণা ইংতিপি

আঘোণ : ঋতুপৰ্ণা ইংতিপি

আঘোণ মহীয়া পুৱতি নিশাকুঁৱলীয়ে ভেটিছে মোৰ পদূলি৷নিয়ৰৰ মুকুতাই গাঁঠিছেদূবৰিত মালাধাৰী৷ চৌদিশ ধুঁৱলী কুঁৱলীভালকৈ একোৱে মনিবনোৱাৰি৷দূবৰিৰ নিয়ৰে দুভৰি তিয়াইছে;পৰিছে দেহমন শাঁত৷ লাগে লাহে উদয়মানতৰুণ অৰুণৰ কাঁচিয়লি ৰ’দেনিয়ৰৰ কণিকাক কৰিছেআঘাত৷সেউজীৰ বুকুত সোণবৰণীয়া ধান৷ জাকে জাকে পথাৰত দাৱনিৰখিলখিলনিকেচ্ কেচ্ কাচি নচোৱাইজুৰিছে যেন সুৰৰ…
বাৰিষাৰ বতৰত : সুশীলা কলিতা

বাৰিষাৰ বতৰত : সুশীলা কলিতা

এজাক কিন্‌কিয়া বৰষুণৰদগ্‌মগীয়া হ্নদয়ৰ বাহুবলতআমি প্ৰাতঃ ভ্ৰমণকাৰী বোৰেদৌৰা দৌৰি কৰিও থকা-সৰকা হলোকিযে বিলাই আমাৰ----মাজৰাতি সাৰ পাই দেখিলোতোমাৰ আঙুলিৰ ভাজবোৰআমাৰ বিছনাৰ তল পালেউপাই হীন হৈ ল’ৰা-ছোৱালী হালকজগাই বেলেগ এটা কোঠালীলৈ গলোকিন্তু উপাই নাইতোমাৰ আঙুলি কেইটাই আমাকমৰম কৰিহে এৰিলেততাতয়াকৈ সকলো সামৰি সুতৰিৰাইজে…
আশাৰে : অৰ্ণৱ কটকী

আশাৰে : অৰ্ণৱ কটকী

ভালে আছে নে বুলি নোসোধো আজিব্যস্ততাৰে ভৰা পথত হয়টো কেতিয়াবা,ক’ৰবাত আপোনাক লগ পোৱাৰ হেঁপাহ পুহি ৰাখিছোঁ মইবৈ যোৱা সময়ৰ সোঁ মাজত অকস্মাতে অজানিতেই৷ ৷কুশলে থাকিব সদায় আপুনি একেদৰেইমানু্হৰূপী দানবৰ পৰা নিজক বচাই৷ভিৰৰ মাজত হেৰাই যোৱা খবৰৰ দৰেহেৰাই যাবলৈ নিদিব নিজক…
আহিনৰ লেণ্ডস্কেপ – ৰুণু শৰ্মা

আহিনৰ লেণ্ডস্কেপ – ৰুণু শৰ্মা

বৰষাৰ বোকোচাত উঠিদুচকুত নিয়ৰসনা সুবাসেৰেতৰাবছা আকাশখনলৈ চাইআহিনে বাগৰ সলায়৷ (২)শুকুলা ডাৱৰৰ আৰে আৰেনিয়ৰৰ কণা ফালিহেতুলুকা চৰাইৰ শব্দতকপি উঠে মোৰ ছৈ দিয়া বুকুখনি৷ (৩)এসাগৰ স্বপ্ননীল আকাশৰতৰাভৰা জোনটোলৈ চাইঅধীৰ আকুলতাৰ আহ্বানেৰেপ্ৰাৰ্থনা জনাও মই দেৱী দশভূজালৈজগত জননীলৈ শত সহস্ৰ প্ৰাৰ্থনাৰেকৰিছোঁ আবেদন মোৰশান্ত, সৌম্য…

আশাৰ ৰেঙণি: ঋতুপর্ণা ইংতিপি

নিৰাশাৰ নিহলেৰে বান্ধিলা।সপোনবোৰ মোহাৰি পেলালাযদি সপোনবোৰ মিছা আছিলইমান আশা কিয় দিছিলা..?দুচকুৰে নিগৰে অশ্রুকিয়নো নুবুজা হৃদয়ৰ বেথাবোৰ।দিন ৰাতি একাকাৰনিৰ্জন উজাগৰীদীঘলীয়া যামিনী।আকাশত জোন বেলিসদায় ওলাব।সন্ধ্যাৰ তৰাই আকাশ পোহৰাব।অন্তঃকৰণত হাহাকাৰ তাণ্ডৱ সৃষ্টি হ'ব।মন গহনত এচমকাক'লা ডাৱৰে ছানি ধৰিব।নীৰৱে হৃদয়ৰ একোণ উচুপিব ।পোৱা নোপোৱা…

আত্মবিশ্বাস : অভিজিৎ কোঁৱৰ

পিছনিশা ফুলি উঠা এপাহি সুগন্ধি ফুল তুমিসুবাস ছটিয়াই সদ্যস্নাত পুৱাটোকআমোলমোলাই ৰখা প্ৰথম প্ৰহৰৰ ৰ’দ তুমি,তুমি বুকুৰ বৃন্দাবনত সুললিতসুৰ এটি হৈ সাৰ পাই থকা মূৰ্ছনা,ঐনিতমৰ ৰাগীত ছাঁই আপঙৰ নিচালগোৱাৰ তুমি এফাকি প্ৰেমৰ কবিতা,গানে গানে বৈ যোৱা হৃদয়ৰ শীতলতাত তুমি,শব্দৰে সজ্জিত বুকুৰ…

প্ৰেৰণা: অৰ্ণৱ কটকী

তুমি মোৰ বাবে এটা প্ৰেৰণাৰ সুঁতি হোৱামই তাতে মোৰ দিঙা খনি চপামতোমাৰবুকুয়েদি উজাই গৈ পাম মোৰ চিনাকি সেই ঘাট৷য’ত সংগম হব তোমাৰ মোৰ মৰমৰ৷তুমি জ্বলোৱা মৰমৰ শিখা বুকুতবান্ধি সাহসৰ অদম্য শক্তিৰে যুঁজি যাম জীৱন বাটততুমি মাথোঁঁ প্ৰেৰণাৰ এচাতি মলয়া হোৱাসুৰ…

পিতাইলৈ বুলি: অভিজিৎ কোঁৱৰ

তহঁতৰ ৰজা-ৰাণী খেলখনত মই ৰজাঘৰীয়া পো হ’ব নোৱাৰিলো পিতাই,খুলি দিব নোৱাৰিলো ৰাজ-প্ৰাসাদৰ দুৱাৰ,কঢ়িয়াই আনিবও নোৱাৰিলো এমুঠি জোনাক,আই মুখত এমোকোৰা হাঁহি গুজিসুজিবও নোৱাৰিলোঁ জন্ম লোৱাৰ নামত থকা ধাৰ৷পিতাই পোহৰ বিচাৰি মই যিখন পৃথিৱীত বিচৰণ কৰি আছোঁ,তাত আচলতে পোহৰ নাইপোহৰৰ নামত কেৱল…

অচিনাকি :শৈলেন কুমাৰ

অচিনাকি আজিও তুমিমইচিনাকি জানো সমাজৰ নাট৷বতাহজাকে হয়তো নেজানেফুলৰ সুগন্ধি কিন্তু সি বলিব জানে আকাশগংগা হৈ৷ তোমাৰ মুৰৰ ৰঙা দাগটোৱেহয়টো বহুতকে কৰে অতিষ্ঠ৷মাজনিশাৰ চিঞৰ, বুকুৰ বেদনা, বিফলতাৰ সমুদ্ৰ৷ ককবকাই থকাজনক খেদি ফুৰিছে দুঃস্বপ্নই, আহৰি পোৱা নাই, মেঘৰ আঁৰত লুকুৱাই হাঁহিছে ঘোৰ…

মৰমৰ সখী: বন্দনা মহন্ত

মৰমৰ সখী ! সেউজীয়া সপোন এটাইশাওণৰ পথাৰতএঙামুৰি দি গীত গাই থাকোতেইতোলৈ মনত পৰিল আঘোণলৈ কেইমাহ আছে জানো গুটিধানৰ ভঁৰাল ভৰিলেইআমাৰ গাঁৱৰচম্পাৱতীৰ বিয়া হ’বতোকক’ম বুলি ভাবি থোৱাএমোনামান কথাআছেবিয়ালৈ আহিবিতাহানিতেতয়ে ময়ে গোৱা গীতবোৰগামএকেলগে নাচিমসুখ দুখৰ কথা পাতিম তই আহিবিনে জনাবি দেই ৷…