Posts by jonaki.emagazine

আঘোণ মহীয়া পুৱতি নিশাকুঁৱলীয়ে ভেটিছে মোৰ পদূলি৷নিয়ৰৰ মুকুতাই গাঁঠিছেদূবৰিত মালাধাৰী৷ চৌদিশ ধুঁৱলী কুঁৱলীভালকৈ একোৱে মনিবনোৱাৰি৷দূবৰিৰ নিয়ৰে দুভৰি তিয়াইছে;পৰিছে দেহমন শাঁত৷ লাগে লাহে উদয়মানতৰুণ অৰুণৰ কাঁচিয়লি ৰ’দেনিয়ৰৰ কণিকাক কৰিছেআঘাত৷সেউজীৰ বুকুত সোণবৰণীয়া ধান৷ জাকে জাকে পথাৰত দাৱনিৰখিলখিলনিকেচ্ কেচ্ কাচি নচোৱাইজুৰিছে যেন সুৰৰ…

এজাক কিন্‌কিয়া বৰষুণৰদগ্‌মগীয়া হ্নদয়ৰ বাহুবলতআমি প্ৰাতঃ ভ্ৰমণকাৰী বোৰেদৌৰা দৌৰি কৰিও থকা-সৰকা হলোকিযে বিলাই আমাৰ----মাজৰাতি সাৰ পাই দেখিলোতোমাৰ আঙুলিৰ ভাজবোৰআমাৰ বিছনাৰ তল পালেউপাই হীন হৈ ল’ৰা-ছোৱালী হালকজগাই বেলেগ এটা কোঠালীলৈ গলোকিন্তু উপাই নাইতোমাৰ আঙুলি কেইটাই আমাকমৰম কৰিহে এৰিলেততাতয়াকৈ সকলো সামৰি সুতৰিৰাইজে…

ভালে আছে নে বুলি নোসোধো আজিব্যস্ততাৰে ভৰা পথত হয়টো কেতিয়াবা,ক’ৰবাত আপোনাক লগ পোৱাৰ হেঁপাহ পুহি ৰাখিছোঁ মইবৈ যোৱা সময়ৰ সোঁ মাজত অকস্মাতে অজানিতেই৷ ৷কুশলে থাকিব সদায় আপুনি একেদৰেইমানু্হৰূপী দানবৰ পৰা নিজক বচাই৷ভিৰৰ মাজত হেৰাই যোৱা খবৰৰ দৰেহেৰাই যাবলৈ নিদিব নিজক…